اگر قرار بود ظهور اتفاق بیفته، با دعای اینهمه آدم‌های خوب و کاردرست اتفاق میفتاد. دعای انسان گناهکار و نه خیلی خوبی مثل من و امثال من چه تاثیری داره وقتی با دعای چنان انسان‌های بزرگی ظهور اتفاق نیفتاده؟

 شبهات (ایکس – شبهه):

ابتدا تأمل، دقت، توجه و تفکر نمایید که علت این همه ضد تبلیغ به طرق گوناگون، علیه انتظار و بازدارندگی از دعا برای تعجیل در ظهور چیست؟! این همه بغض، دشمنی، کینه و البته ترس و نگرانی و همّت برای دور کردن عقول، اذهان و قلوب مردمان از امام عصرشان علیه السلام و دعا برای تعجیل در ظهور ایشان، برای چیست؟!

وقتی ما برای گشایش (فرجِ) تمامی مشکلات شخصی خودمان [حتی در جزئی‌ترین امور] دعا می‌کنیم، به چه بهانه‌ای برای تعجیل در ظهور دعا نکنیم؟! مگر غیبت امام زمان علیه السلام، استقرار حکومت جهانی عدل الهی، و این همه مشکلات، ظلم و جنایت، مهم‌ترین مشکل ما نیست؟!

●- دعا، پیش از آن که بالا برود و مستجاب گردد، مُعرف شخصیت، فرهنگ، دانش، بینش، بصیرت، دغدغه و اوج اهداف و خواسته‌های یک انسان به خودش در محضر خداوند سبحان می‌باشد. لذا یکی جز حیات طبیعی و حیوانی و زندگی مادی‌اش را نمی‌بیند و فقط برای سلامتی و رزق و روزی مادی خودش دعا می‌کند، دیگری خدا، قیامت، اسلام، جامعه، حال و آینده، راه رهایی از جهل و ظلم و جنایات مستکبران، راه رسیدن به رشد، کمال و سعادت دنیوی و اخروی و ... را می‌بیند و البته تحقق آن را با دعا و سپس عمل صالح، از خداوند متعال مسئلت می‌دارد.

پس دعا، ابتدا در خودمان اثر سازندگی دارد. مهم است که کسی حضرت را می‌شناسد و دوست دارد یا خیر؟ منتظر هست یا خیر؟ و برای گشایش (فرج) و تعجیل در ظهور، دست کم دعا می‌نماید یا خیر؟!

شرط ظهور:

اگر شرط ظهور حضرت امام مهدی علیه السلام، فقط "دعا" بود، جا داشت بپرسیم: «پس چرا اتفاق نیفتاده است»؟! اگر شرط ظهور فقط دعا بود، دعای اهل عصمت علیهم السلام، شخص شریف ایشان، و به قول شما سایر مؤمنان، مجاهدان، متقیان، آنها که در  راه شهادت قدم برداشتند -که همه دعای مستجاب دارند-، سبب پایان غیبت و فرا رسیدن ظهور می‌شد!

اما مقولۀ ظهور حضرت علیه السلام، صرفاً یک اتفاق خوشایند نیست، بلکه ایشان برای ساقط نمودن تمامی نظامات استکباری و ظالمانه - استقرار حکومت عدل الهی در سرتاسر جهان – از میان برداشتن موانع توحید – زدودن غبار از عقول و قلوب ... و دعوت همگان به توحید، معاد، اسلام – حکومت واحد – اجرای احکام الهی و ... ظهور می‌نمایند.

بدیهی است که تحقق این اهداف بلند الهی، مستلزم مهیا شدن حداقل شرایط، در اختیار داشتن حداقل امکانات، و فهم، شعور، بصیرت و نیز تقاضا و انتظار مردمی می‌باشد که حداقل نمودش، همان دعا برای تعجیل در ظهور می‌باشد.

تفاوت "امامت" با "خلافت و حکومت" این است که انتخاب و انتصاب امام، کار خداوند است و ربطی به خواست، میل و پسند مردم ندارد، اما حکومت آن امام بر مردم، بستگی به خواست و انتخاب خودشان دارد. اگر مردم نخواهند، امیرالمؤمنین، حضرت امام علی علیه السلام نیز حکومت نمی‌کنند.

قیام حضرت نیز فقط مردم ایران، عراق، لبنان و سایر بلاد اسلامی نمی‌باشد، بلکه یک قیام جهانی است.

●- بنابراین، "دعا برای تعجیل در ظهور"، فقط یکی از عوامل تعجیل در امر ظهور می‌باشد، یعنی دعا کننده مدعی می‌شود که من هستم، من خواستارم، من حمایت کننده هستم، من پیرو و منتظرم.

استجابت دعا:

حالا چه کسی گفته که دعاها برای تعجیل در ظهور، مستجاب نشده است؟! حتی اگر ظهور به واسطۀ دعایی، یک دقیقه هم جلو بیفتد، خودش استجابت دعا و تعجیل در ظهور می‌باشد.

اما، دقت کنیم که استجابت دعا، یعنی همین فراهم شدن شرایط و زمینه‌هایی که سبب تعجیل در امر ظهور می‌شود.

گاهی استجابت دعا، در همین بیداری اسلامی و قیام جهانی مسلمانان علیه نظامات سلطه می‌باشد - گاهی ناامیدی مردمانی دیگر، از ادعاهای ایسم‌ها و حکومت‌ها می‌باشد – گاهی تنفر مردم از حکومت‌های ظالم و اعتراض آنها به تصمیمات و اقدامات جاهلانه و ظالمانه می‌باشد – گاهی خستگی مردم، از این همه ظلم، جهل، فقر، گرفتاری، قحطی، بیماری و ... می‌باشد و می‌فهمند که به جز خداوند متعال، کسی نمی‌تواند این شرایط را تغییر داده و آنها را نجات دهد و ...؛ پس تمامی اینها، مصادیق استجابت دعا برای ظهور می‌باشد.

اگر قرار بود اتفاق بیفتد، تا کنون اتفاق افتاده بود!

این جمله، از سویی برای انکار و تکذیب است و از سویی دیگر برای ناامید کردن و پایان بخشیدن به انتظار برای ظهور می‌باشد که سبب تسلیم در برابر زورگویان می‌شود.

مگر شرایط لازم و وقت ظهور را ما تبیین و تعیین می‌کنیم که مدعی شویم، «همه چیز مهیا شده و ما هر چه باید انجام می‌دادیم را انجام داده‌ایم، پس اگر قرار بود ظهور بشود، تا کنون شده بود»؟! در نهایت گاهی دعا کرده‌ایم و این همه ادعا داریم؟!

●- البته دقت کنیم که ظهور، یک  امر دفعی و حادثه‌ای نمی‌باشد و گام به گام است، مانند مرگ است که ما گمان داریم اتفاقی است، اما به قول امیرالمؤمنین علیه السلام، هر نفسی که می‌کشیم، گامی است که به سوی مرگ برمی داریم.

بنابراین، ما همانگونه که در عصر غیبت زندگی می‌کنیم، در عصر ظهور نیز زندگی می‌کنیم و هر گامی که در این جهت برمی داریم، گامی در ظهور است و در یک زمان نیز گام آخر است و به هدف می‌رسیم. ان شاء الله.

تأخیر و تعجیل:

اصطلاحش این است که در امر ظهور نیز "بداء" حاصل می‌شود؛ یعنی گاه در آن تعجیل می‌شود و گاه به تأخیر می‌افتد.

به عنوان مثال: قرار نیست که مصیبتی متوجه شما شود، اما یک گناه یا ظلم، سبب وقوع آن می‌شود – قرار نیست که دعای شما مستجاب شود و مشکلی رفع شود، اما یک دل شکستگی، یک دعای خالصانه – یک استغفار و توبه - یک کار نیک در راه خدا – یک صدقه و ...، سرنوشت را تغییر می‌دهد.

ظهور نیز همین‌گونه است، گاه در وقوعش تعجیل می‌شود و گاه تأخیر. گاه توجه، دعا و عملی سبب تعجیل می‌گردد و گاه غفلت، گناه و ظلمی سبب تأخیر آن می‌گردد.

آن گاه که منتظر دعا می‌کند، دست کم خودش یک قدم به امام و امر ظهور نزدیک می‌شود و همین خودش استجابت دعا در تعجیل ظهور می‌باشد، اما وقتی غفلت می‌کند، گناه می‌کند، در همین دعایش نیز تردید و چون و چرا می‌کند، خودش یک قدم یا حتی چندین کیلومتر  عقب رفته و از امامش و امر ظهور دور می‌شود و شرایط را تغییر می‌دهد و سبب تأخیر می‌گردد.

بیان امام زمان علیه السلام، در اصلی‌ترین سبب تأخیر در امر ظهور:

«وَ لَوْ أَنَّ أَشْیاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَی اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا عَلَی حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِهَا مِنْهُمْ بِنَا فَمَا یحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلَّا مَا یتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَکرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ» (احتجاج، ج2، ص499)

ترجمه: اگر شیعیان ما که خداوند توفیق طاعت‌شان دهد، در راه ایفای پیمانی که بر دوش دارند، همدل می‌شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمی‌افتاد، و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان می‌گشت، دیداری بر مبنای شناختی راستین و صداقتی از آنان نسبت به ما؛ علّت مخفی شدن ما از آنان چیزی نیست جز آن چه از کردار آنان به ما می‌رسد و ما توقع انجام این کارها را از آنان نداریم.

●- به اتحاد دل‌ها در وفای به عهد توجه شود؛ یعنی کار فقط شخصی نیست، بلکه اجماع و وحدت قلوب شیعیان لازم است. آیا داریم؟!

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی.

پرسش:

اگر قرار بود ظهور اتفاق بیفته، با دعای اینهمه آدم‌های خوب و کاردرست اتفاق میفتاد. پس دعای انسان گناهکار و نه خیلی خوبی مثل من و امثال من چه تاثیری داره؟!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: